با الهام از شعر:

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود
و مـاه را زِ بلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پرید و پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود

گویند پلنگ را خوی غریبی است که هیچکس و هیچ چیز را بالاتر
از خود نمی تواند دید، در شبهای بدر کامل، دیدن ماه بلند
پلنگ را به خشم و جنونی می کشاند که از سنگها و صخره ها
برجهد و حریف گستاخ را از افلاک به خاک فرو نشاند.
فاجعه زندگی پلنگ نیز وقتی شکل می گیرد که می پندارد
در جهشی از فراز قله ، بر ماه دست خواهد یافت ، اما
غرورش شکسته و پلنگ وقتی به باطل بودن خیالش پی میبرد
که خیره چنگ در هوا زده و نومید و خسته با استخوانهای درهم
شکسته از پرواز بی ثمرش، بر صخره های تیز فرو افتاده است
و زخمهای مهلکش مهتاب را به خون بیاراسته

حسین منزوی