شومیز آستین بلند بی همگان

این اثر از شعر مولانا الهام گرفته شده است؛ شعری که در آن بی پایانی نیاز به دیگری و شکوه حضور او به زیبایی تجلی می یابد. زمینه ی مشکی پارچه همچون شبی بی انتها سکوت و خلأ را به تصویر میکشد در دل این تاریکی کالیگرافی شعر «بی همگان به سر شود بی تو به سر نمیشود همچون نوری لطیف میدرخشد و حضور را در غیاب معنا میبخشد. خطوط پیچیده و در هم تنیده خوشنویسی پیوندی ناگسستنی را روایت میکنند اتصالی که گویی در تار و پود پارچه تنیده شده است.

هدف این اثر بازتاب عمق ارتباطات انسانی است؛ پیوندی که زندگی را از سکوت به نوا از تنهایی به عشق و از نبودن به بودن میرساند این ،لباس تنها یک پوشش نیست بلکه داستانی است که بر تن جاری میشود قصه ی احساسی که پایانی ندارد، همچون نیاز به کسی که جهان را با حضورش کامل میکند.