با الهام از شعر:

زاغکی قالب پنیری دید

به دهان برگرفت و زود پرید

بر درختی نشست در راهی

که از آن می‌گذشت روباهی

روبه پرفریب و حیلت‌ساز

رفت پای درخت و کرد آواز

گفت به به چقدر زیبایی

چه سری چه دُمی عجب پایی

پر و بالت سیاه‌رنگ و قشنگ

نیست بالاتر از سیاهی رنگ

گر خوش‌آواز بودی و خوش‌خوان

نبودی بهتر از تو در مرغان

زاغ می‌خواست قار قار کند

تا که آوازش آشکار کند

طعمه افتاد چون دهان بگشود

روبهک جست و طعمه را بربود

ژان دو لافونتن

با الهام از شعر:

زاغکی قالب پنیری دید

به دهان برگرفت و زود پرید

بر درختی نشست در راهی

که از آن می‌گذشت روباهی

روبه پرفریب و حیلت‌ساز

رفت پای درخت و کرد آواز

گفت به به چقدر زیبایی

چه سری چه دُمی عجب پایی

پر و بالت سیاه‌رنگ و قشنگ

نیست بالاتر از سیاهی رنگ

گر خوش‌آواز بودی و خوش‌خوان

نبودی بهتر از تو در مرغان

زاغ می‌خواست قار قار کند

تا که آوازش آشکار کند

طعمه افتاد چون دهان بگشود

روبهک جست و طعمه را بربود

ژان دو لافونتن

با الهام از شعر:

کدام پل

در کجای جهان

شکسته است

که هیچ کس به خانه اش نمی رسد

گروس عبدالمکیان

با الهام از شعر:

با الهام از شعر:

با الهام از شعر:

دانی از زندگی چه می خواهم
من تو باشم تو پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو بار دیگر تو

فروغ فرخزاد

با الهام از شعر:

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید
من عاشق چشمت شدم، نه عقل بود وُ نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن‌دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

افشین یداللهی

با الهام از شعر:

ناله از کنج قفس شادی کش است

مرغ را پرواز آزادی خوش است

هوشنگ ابتهاج

با الهام از شعر:

 چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری

چه بی تابانه تو را طلب می کنم

بر پشت سمندی

گویی نوزین

که قرارش نیست

و جهان از هر سلامی خالی است

 احمد شاملو

با الهام از شعر:

 چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری

 احمد شاملو

با الهام از شعر:

صبحدم مرغ چمن با گل نوخواسته گفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی

هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت . ..

حافظ شیرازی

با الهام از شعر:

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود
و مـاه را زِ بلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پرید و پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود

گویند پلنگ را خوی غریبی است که هیچکس و هیچ چیز را بالاتر
از خود نمی تواند دید، در شبهای بدر کامل، دیدن ماه بلند
پلنگ را به خشم و جنونی می کشاند که از سنگها و صخره ها
برجهد و حریف گستاخ را از افلاک به خاک فرو نشاند.
فاجعه زندگی پلنگ نیز وقتی شکل می گیرد که می پندارد
در جهشی از فراز قله ، بر ماه دست خواهد یافت ، اما
غرورش شکسته و پلنگ وقتی به باطل بودن خیالش پی میبرد
که خیره چنگ در هوا زده و نومید و خسته با استخوانهای درهم
شکسته از پرواز بی ثمرش، بر صخره های تیز فرو افتاده است
و زخمهای مهلکش مهتاب را به خون بیاراسته

حسین منزوی

با الهام از شعر:

بنگر ز جهان چه طَرف‌ْ بر بستم ؟ هیچ
‎وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ
‎شمع طـربم ولی چو بنشستم هیچ
‎من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ
‎

خیام

با الهام از شعر:

بنگر ز جهان چه طَرف‌ْ *بر بستم ؟ هیچ
‎وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ
‎شمع طـربم ولی چو بنشستم هیچ
‎من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ
‎خیام

*معنی کلمه طَرفْ : بهره ، سود